Tarihler 22 Nisan 2016 gecesi saat 23:00 ü gösteriyordu. Asya 20 ayını geride bırakıyordu artık.Doğduğundan beri hiç yanından ayrılmadığı onunla gülüp, onunla sakinleşip onunla doyduğu memeyi son kez emdi. Bugün 12 Mayıs...Tam 20 gün oldu ve ben artık memeden kesildiğine emin olarak bu yazıyı yazıyorum.
Bizi bilen tanıyan herkes bilir ki Asya beni emmeye çok düşkün bir çocuktu.Uyurken uyanıkken, arabada giderken, canı yanarken ya da sadece canı istediği için sürekli beni yanında istiyordu.Zaman zaman aklıma nasıl bırakacağız sorusu geliyor ve içim acıyordu. Çok ağlayacak, üzerime tırmanacak, hasta olacak, zayıflayacak, huyu değişecek, mutsuz olacak sanıyordum. Evet sanıyordum. Çünkü hep böyle şeyler duymuştum. Şimdi siz de benden duyun.Biz memeyi bunların hiç birini yaşamadan bıraktık. Tabii ki ağladı, istedi ama içimi dağlayacak kadar değil.
Tamamen bir anne olarak tavsiyelerimi yazmak ve sizinle paylaşmak istedim. Çünkü çocuğu emmeye alıştırmak bir dert bıraktırmak bir dert...
Bebeğin kaç aylık olduğundan çok hazır olup olmadığı önemli bence. Evet iki yaşına kadar emzirelim. Ama bu çocuk da kurulu saat değil ki. 24 ayını doldurduğu sabah meme kapama düğmesi yok ya. O yüzden önce gözlemledim Asya'yı. Emzirmem onun için ne ifade ediyor? Besleniyor mu kullanıyor mu, oynuyor mu diye baktım. Gördüm ki Asya için artık sığınacak bir liman anneyi yanında tutma aracı, hatta bazen yumuşak bir oyuncak. Bir de baktım kendime ben hazır mıyım diye.İşte o an karar verdim artık bırakmanın zamanı geldiğine.
Acı biber sürmek, tiksindirmek, yasaklamak... vb hiç yapmak istedim. Çünkü bu zamana kadar hiç bir konuda yasak, hayır, acı eğitim aracımız olmamıştı. Üstelik bu kadar kutsal bir şeyi, dünyaya geldiğinden beri en çok bildiği şeyi bu yöntemler ile ayırmak istemedim ondan.
O geceden 1 hafta önce ilk denemeyi yaptım. Sen artık büyüdün, memede süt azaldı, bitiyor diyerek telkine başladım. İlk gün fena değildi, ama ikinci gün çok istedi ben de verdim. O hafta oldukça azalttık, hatta 1 gün emmeden uyudu. Ama çok istediğinde verdim. Ta ki Cumartesi gecesine kadar. Uyumak istemediği için emzirirken canımı yaktı. Ben de uff oldu dedim ve kapadım o gün bugündür artık bu dönem bizim için kapandı. Tek zorlandığım konu ki tamamen benim suçum başka türlü nasıl uyunur bilmediğinden uykuya dalarken sorun yaşıyoruz. Dön sağ dön sol dön benim üstüme yat...vb Ama zaten uykuya bayılmadığı için böyle yaptığını söyleyebilirim. 1. ayımız dolsun belki uyku eğitimi uygular bu sorundan da kurtuluruz. Toplamda 2 gün sürdü soruşu. Sonra bitti. O iki gün sorduğunda sadece 1 kere kriz geçirdi. Saçını sevdim, sıkı sıkı sarıldım ve şarkı söyledim. Sonra da ne o sordu ne de ben... Ama tabii ilk 2 hafta dikkat ettim emziren kimseyi görmesin diye.Şimdi artık bebeklerin meme emdiğine ve kendisinin bebek olmadığına ikna olmuş gibi.Görünce sadece bebek meme diyor ve bir şey talep etmiyor.
Gelelim neler oldu...Ne hasta oldu ne huyu değişti. Ama inanılmaz büyüdü. Hareketleri, konuşmaları, tepkileri. Bu konu ile alakası var mı bilmiyorum ama gerçekten artık çocuk oldu.
Zamanı geldiğini düşünüyorsanız korkmayın, endişelenmeyin ve sakin olun. Evde çekirdek aile olun ve eşinizin sizi destekleyeceğine emin olun. Ayy çok ağladı ver nolucak yazık daha küçük diyen birileri olmasın mümkünse. Bu yola bebeğinizle beraber ikiniz başladınız. İkiniz bitirebilirsiniz. Meme olmadan da annesinin onun yanında olacağını bilsin. Ananelere, babanelere bırakıp unutturmayın derim ben. İnanın başarabilirsiniz.
Bizi bilen tanıyan herkes bilir ki Asya beni emmeye çok düşkün bir çocuktu.Uyurken uyanıkken, arabada giderken, canı yanarken ya da sadece canı istediği için sürekli beni yanında istiyordu.Zaman zaman aklıma nasıl bırakacağız sorusu geliyor ve içim acıyordu. Çok ağlayacak, üzerime tırmanacak, hasta olacak, zayıflayacak, huyu değişecek, mutsuz olacak sanıyordum. Evet sanıyordum. Çünkü hep böyle şeyler duymuştum. Şimdi siz de benden duyun.Biz memeyi bunların hiç birini yaşamadan bıraktık. Tabii ki ağladı, istedi ama içimi dağlayacak kadar değil.
Tamamen bir anne olarak tavsiyelerimi yazmak ve sizinle paylaşmak istedim. Çünkü çocuğu emmeye alıştırmak bir dert bıraktırmak bir dert...
Bebeğin kaç aylık olduğundan çok hazır olup olmadığı önemli bence. Evet iki yaşına kadar emzirelim. Ama bu çocuk da kurulu saat değil ki. 24 ayını doldurduğu sabah meme kapama düğmesi yok ya. O yüzden önce gözlemledim Asya'yı. Emzirmem onun için ne ifade ediyor? Besleniyor mu kullanıyor mu, oynuyor mu diye baktım. Gördüm ki Asya için artık sığınacak bir liman anneyi yanında tutma aracı, hatta bazen yumuşak bir oyuncak. Bir de baktım kendime ben hazır mıyım diye.İşte o an karar verdim artık bırakmanın zamanı geldiğine.
Acı biber sürmek, tiksindirmek, yasaklamak... vb hiç yapmak istedim. Çünkü bu zamana kadar hiç bir konuda yasak, hayır, acı eğitim aracımız olmamıştı. Üstelik bu kadar kutsal bir şeyi, dünyaya geldiğinden beri en çok bildiği şeyi bu yöntemler ile ayırmak istemedim ondan.
O geceden 1 hafta önce ilk denemeyi yaptım. Sen artık büyüdün, memede süt azaldı, bitiyor diyerek telkine başladım. İlk gün fena değildi, ama ikinci gün çok istedi ben de verdim. O hafta oldukça azalttık, hatta 1 gün emmeden uyudu. Ama çok istediğinde verdim. Ta ki Cumartesi gecesine kadar. Uyumak istemediği için emzirirken canımı yaktı. Ben de uff oldu dedim ve kapadım o gün bugündür artık bu dönem bizim için kapandı. Tek zorlandığım konu ki tamamen benim suçum başka türlü nasıl uyunur bilmediğinden uykuya dalarken sorun yaşıyoruz. Dön sağ dön sol dön benim üstüme yat...vb Ama zaten uykuya bayılmadığı için böyle yaptığını söyleyebilirim. 1. ayımız dolsun belki uyku eğitimi uygular bu sorundan da kurtuluruz. Toplamda 2 gün sürdü soruşu. Sonra bitti. O iki gün sorduğunda sadece 1 kere kriz geçirdi. Saçını sevdim, sıkı sıkı sarıldım ve şarkı söyledim. Sonra da ne o sordu ne de ben... Ama tabii ilk 2 hafta dikkat ettim emziren kimseyi görmesin diye.Şimdi artık bebeklerin meme emdiğine ve kendisinin bebek olmadığına ikna olmuş gibi.Görünce sadece bebek meme diyor ve bir şey talep etmiyor.
Gelelim neler oldu...Ne hasta oldu ne huyu değişti. Ama inanılmaz büyüdü. Hareketleri, konuşmaları, tepkileri. Bu konu ile alakası var mı bilmiyorum ama gerçekten artık çocuk oldu.
Zamanı geldiğini düşünüyorsanız korkmayın, endişelenmeyin ve sakin olun. Evde çekirdek aile olun ve eşinizin sizi destekleyeceğine emin olun. Ayy çok ağladı ver nolucak yazık daha küçük diyen birileri olmasın mümkünse. Bu yola bebeğinizle beraber ikiniz başladınız. İkiniz bitirebilirsiniz. Meme olmadan da annesinin onun yanında olacağını bilsin. Ananelere, babanelere bırakıp unutturmayın derim ben. İnanın başarabilirsiniz.
Yorumlar
Yorum Gönder