Bu güzel Cumartesi günü sabahın 9'unda yazmamın nedeni tam bir paranoyak gebelik vakası. Allah Asya'ya ve yanımdakilere sabır versin dileklerimi öncelikle paylaşmak istiyorum.
Dün akşam ilk oryantal çalışmalarına başlayan Asya karnımın içini adeta bir gazinoya çevirmiş, beni de mutluluktan uçurmuştu. İlk defa bu kadar şiddetli ve tüm hareketini takip edebildiğim için çok heyecanlandım. Hatta bunu facebook sayfamda sizlerle paylaştım. Hepiniz çok güzel dileklerde bulunduğunuz ve mutluluğum üçe dörde katlandı.(Acemi kuzu facebook sayfası için tık tık ) Tüm akşamı ağzım kulaklarımda, kah gülüp kah ağlayarak geçirdim. Derken gece oldu ve uyudum. Günlerdir beni uyutmayan Asya dün gece hiç uyandırmadı beni. e tabii bünye alışmış tekmelenmeye rahatlık battı tabi bana. Bu seferde ay bu bebe neden tekme atmıyor diye sabahı sabah ettim.Gün ışıdı dayanamadım artık saat 06:30 kalktım yataktan. Soluma yatıyorum yok, sağıma yatıyorum yok, konuşuyorum yok, susuyorum yok... Bizim takma güvercininden ses yok. Azcık karnım karıncalansa diyecem ki tamam ama yok. Saati 07:30 zor ettim. Gıcımı uyandırdım. Acaba dün ki hareketler bir şeyin habercisi miydi? Bu bebe neden oynamıyor diye. Baktık olmayacak doğru hastaneye doğru yola çıktık. Bir yandan pimpiriklenmeyim rahat olayım diyorum ama bir yanım da yok yok diyor, sen doktoru bir gör sonra rahat olursun. sabahın 8'inde nöbeti devralmayan gelen personel ile beraber geldik hastaneye. Daha önce randevu için kendi doktorumu aradım ama tüm gün dolu olduğu için randevu alamadım. Arayayım dedim ama sabahın köründe kadını arayıp bu kız hareket etmiyor desem ne diyecek diye düşündüm. Acilde kim varsa kimse halim çıksın falim dedim ve vardık doktora. Acil doktoru şeker mi şeker bir teyze. Böyle sanırsın elinde küçük cüzdanı ile pazara çıkmış, dönüp karnıyarığını pişirecek bir fedakar ev hanımı. Yok baya beyaz önlük gel bakalım dedi. Acil doktorları hep temkinli yaklaşıyorlar önce. hareket etmiyor bu bebe dedim. du bakalım dedi o da ve ultrasonu açtı. Bizim ki hemen hoplamaz mı? Ay gözlerim yaş, içim sevinç ile doldu. Bizim canım doktor teyze kalbini dinledi, plezentasına baktı, suyuna baktı zaten bizim ki de kıpır kıpır maşallah dedi kapattı ultrasonu. Ben tabii bir milyon soru sordum yine. Önü dönmüş mü, iyi mi, kız değil mi...vb Arkası dönük mü konusunda ilk azarımı yedim. Buda gibi mi dursun çocuk, hareket ediyor, istediği gibi durur sanane dedi. Peki dedim. Hala kız mı dedim ben acil doktoruyum cinsiyetiden daha önemli şeylere bakarım dedi. Peki dedim. Ne desem boynum altında kaldı. Derken kadın masasının başına geçti ben de oturur pozisyona geçtim. Amanın en büyük azarı burda işittim. Nasıl kalmak o sen hamilesin diye kafa göz girdi teyze bana. Böyle hızlı hareketlerde kalkmalarda filan giren krampla doğum sancısını tetikliyormuş. O yüzden en güzeli sakin sakin hareketler.
İşte bir acil muayenesini de böylece atlatmış olduk. Allah'a şükür ikimizde iyiyiz.
Dün akşam ilk oryantal çalışmalarına başlayan Asya karnımın içini adeta bir gazinoya çevirmiş, beni de mutluluktan uçurmuştu. İlk defa bu kadar şiddetli ve tüm hareketini takip edebildiğim için çok heyecanlandım. Hatta bunu facebook sayfamda sizlerle paylaştım. Hepiniz çok güzel dileklerde bulunduğunuz ve mutluluğum üçe dörde katlandı.(Acemi kuzu facebook sayfası için tık tık ) Tüm akşamı ağzım kulaklarımda, kah gülüp kah ağlayarak geçirdim. Derken gece oldu ve uyudum. Günlerdir beni uyutmayan Asya dün gece hiç uyandırmadı beni. e tabii bünye alışmış tekmelenmeye rahatlık battı tabi bana. Bu seferde ay bu bebe neden tekme atmıyor diye sabahı sabah ettim.Gün ışıdı dayanamadım artık saat 06:30 kalktım yataktan. Soluma yatıyorum yok, sağıma yatıyorum yok, konuşuyorum yok, susuyorum yok... Bizim takma güvercininden ses yok. Azcık karnım karıncalansa diyecem ki tamam ama yok. Saati 07:30 zor ettim. Gıcımı uyandırdım. Acaba dün ki hareketler bir şeyin habercisi miydi? Bu bebe neden oynamıyor diye. Baktık olmayacak doğru hastaneye doğru yola çıktık. Bir yandan pimpiriklenmeyim rahat olayım diyorum ama bir yanım da yok yok diyor, sen doktoru bir gör sonra rahat olursun. sabahın 8'inde nöbeti devralmayan gelen personel ile beraber geldik hastaneye. Daha önce randevu için kendi doktorumu aradım ama tüm gün dolu olduğu için randevu alamadım. Arayayım dedim ama sabahın köründe kadını arayıp bu kız hareket etmiyor desem ne diyecek diye düşündüm. Acilde kim varsa kimse halim çıksın falim dedim ve vardık doktora. Acil doktoru şeker mi şeker bir teyze. Böyle sanırsın elinde küçük cüzdanı ile pazara çıkmış, dönüp karnıyarığını pişirecek bir fedakar ev hanımı. Yok baya beyaz önlük gel bakalım dedi. Acil doktorları hep temkinli yaklaşıyorlar önce. hareket etmiyor bu bebe dedim. du bakalım dedi o da ve ultrasonu açtı. Bizim ki hemen hoplamaz mı? Ay gözlerim yaş, içim sevinç ile doldu. Bizim canım doktor teyze kalbini dinledi, plezentasına baktı, suyuna baktı zaten bizim ki de kıpır kıpır maşallah dedi kapattı ultrasonu. Ben tabii bir milyon soru sordum yine. Önü dönmüş mü, iyi mi, kız değil mi...vb Arkası dönük mü konusunda ilk azarımı yedim. Buda gibi mi dursun çocuk, hareket ediyor, istediği gibi durur sanane dedi. Peki dedim. Hala kız mı dedim ben acil doktoruyum cinsiyetiden daha önemli şeylere bakarım dedi. Peki dedim. Ne desem boynum altında kaldı. Derken kadın masasının başına geçti ben de oturur pozisyona geçtim. Amanın en büyük azarı burda işittim. Nasıl kalmak o sen hamilesin diye kafa göz girdi teyze bana. Böyle hızlı hareketlerde kalkmalarda filan giren krampla doğum sancısını tetikliyormuş. O yüzden en güzeli sakin sakin hareketler.
İşte bir acil muayenesini de böylece atlatmış olduk. Allah'a şükür ikimizde iyiyiz.
Yorumlar
Yorum Gönder